Aνν Άπλμπαουμ: Ο Τραμπ και ο Γουίτκοφ παρατείνουν τον πόλεμο. Αυτά που βλέπουμε έχουν να κάνουν μόνον με λεφτά;

Anne Applebaum: Trump and Witkoff are Prolonging the War - Open Letters, from Anne Applebaum, Substack,  27.11.2025

[...] H διαρροή στο Bloomberg της τηλεφωνικής συνομιλίας του Steve Witkoff με τον Γιούρι Ουσακόφ, σύμβουλο εξωτερικής πολιτικής του Πούτιν, ήταν τόσο εξοργιστική που έγραψα, ξανά, για τον καταστροφικό απεσταλμένο του Τραμπ και την καταστροφική διαπραγμάτευσή του για το περιοδικό The Atlantic: 

Δώστε προσοχή στις ημερομηνίες, γιατί ο χρόνος έχει σημασία. Ο Στηβ Γουίτκοφ μίλησε με τον Γιούρι Ουσακόφ, τον Ρώσο αξιωματούχο, στις 14 Οκτωβρίου. Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολόντιμιρ Ζελένσκι είχε συνάντηση με τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στην Ουάσινγκτον, στις 17 Οκτωβρίου. Ο Τραμπ είχε αφήσει να εννοηθεί ότι θα προσφερόταν να πουλήσει Tomahawks, πυραύλους κρουζ μεγάλου βεληνεκούς, στον Ουκρανικό στρατό. Αλλά δεν το έκανε.

Γιατί; Ίσως επειδή ο Ουσακόφ άκουσε τη συμβουλή του Γουίτκοφ και έπεισε τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν να τηλεφωνήσει στον Τραμπ στις 16 Οκτωβρίου. Ο Γουίτκοφ, με άλλα λόγια, μπορεί να βοήθησε να μπλοκαριστεί αυτή η πώληση. Και αυτό, άν ισχύει, καθιστά τον Γουίτκοφ υπεύθυνο για την παράταση του πολέμου.

Το ξέρω, πολλοί πιστεύουν ότι έχουν μια εξήγηση, αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε γιατί ο Γουίτκοφ βλέπει πάντα τον πόλεμο από την οπτική γωνία των Ρώσων ή γιατί προσπαθεί πάντα να πείσει τον Τραμπ και για τη δική τους άποψη.

Ο Γουίτκοφ δεν έχει προηγούμενη διπλωματική εμπειρία, οπότε ίσως είναι αφελής. Πέρασε πολλά χρόνια στο πεδίο της εμπορίας ακινήτων στη Νέα Υόρκη, σε μια εποχή που οι Ρώσοι ξόδευαν τεράστιες περιουσίες για αγορές ακινήτων εκεί, οπότε ίσως νιώθει ευγνωμοσύνη. Ίσως βοηθά την Ρωσία να κερδίσει επειδή τρέφει «τον πιο βαθύ σεβασμό για τον Πρόεδρο Πούτιν», όπως είπε στον Ουσακόφ, και θαυμάζει την βαρβαρότητά του. Ίσως αυτός, ή άλλοι στο περιβάλλον του Λευκού Οίκου, έχουν επιχειρηματικά συμφέροντα συνδεόμενα με την Ρωσία - ή ελπίζουν να αποκτήσουν. Εκτός από τη συζήτηση για «ειρήνη», ο Γουίτκοφ, σύμφωνα με το έγγραφο που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, έχει επίσης συνομιλήσει με τους Ρώσους για αμερικανικές επενδύσεις «στους τομείς της ενέργειας, των φυσικών πόρων, των υποδομών, της τεχνητής νοημοσύνης, των κέντρων δεδομένων, των εγχειρημάτων εξόρυξης σπάνιων γαιών στην Αρκτική».

Όπως έγραψα την περασμένη εβδομάδα, εικάζω ότι όλα αυτά που βλέπουμε έχουν να κάνουν μόνον με λεφτά. Ο Γουίτκοφ δουλεύει για τον Τραμπ. Ο Τραμπ δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, ούτε για τις ζωές των Ουκρανών, ούτε για την αμερικανική επιρροή. Όλη του τη ζωή ονειρευόταν να κάνει μπίζνες με την Ρωσία. Όμως σίγουρα, ο Γουίτκοφ θα μπορούσε και αυτός να εντυπωσιαστεί, όπως και ο Τραμπ, από έναν ηγέτη με πραγματική αυτοκρατική εξουσία.

Σε κάθε περίπτωση, τα κίνητρα του Γουίτκοφ έχουν λιγότερη σημασία από τις συνέπειες των πράξεών του. Ούτε αυτός, ούτε ο Τραμπ, ούτε ο J.D. Vance, φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι με το να κάνουν χάρες στη Ρωσία και με την επίμονη εικασία τους, ενάντια στις αποδείξεις με στοιχεία, ότι η Ουκρανία είναι έτοιμη να καταρρεύσει, το μόνο που κάνουν είναι να παρατείνουν τον πόλεμο.

Ήδη το έχω ξαναγράψει αυτό, αλλά πρέπει να λέγεται και να ξαναλέγεται: Αυτός ο πόλεμος θα τελειώσει μόνον όταν η Ρωσία σταματήσει να πολεμά. Οι Ρώσοι πρέπει να σταματήσουν την εισβολή, να αναγνωρίσουν την κυριαρχία της Ουκρανίας και να εγκαταλείψουν τις αυτοκρατορικές τους φιλοδοξίες. Τότε η Ουκρανία μπορεί να συζητήσει για σύνορα, για κρατούμενους και για την τύχη χιλιάδων απαχθέντων παιδιών Ουκρανικών οικογενειών.

Όμως ο μόνος τρόπος για να πειστεί η Ρωσία να σταματήσει τον πόλεμο είναι να ασκηθεί πίεση στη Ρωσία. Όχι στην Ουκρανία, στη Ρωσία. Οι Ουκρανοί έχουν ήδη δηλώσει ότι θα σταματήσουν τον πόλεμο και θα συμφωνήσουν σε κατάπαυση του πυρός τώρα αμέσως, στις τρέχουσες γραμμές σύγκρουσης. Όμως ο Γουίτκοφ προσπαθεί να πείσει τον Trump να μην ασκεί πίεση στη Ρωσία· και στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε γιατί το κάνει.

Δεν προβάλλω ένα ηθικό επιχείρημα, αλλά ένα ρεαλιστικό επιχείρημα. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να πείσουν την Ρωσία να σταματήσει τον πόλεμο αν ο Τραμπ, ο Γουίτκοφ και ο Τζέι Ντι Βανς ψάχνουν συνεχώς τι νέες παραχωρήσεις θα κάνουν στη Ρωσία και επαναλαμβάνουν ασταμάτητα την ρωσική προπαγάνδα. Ο Πούτιν απλώς θα καλοδεχτεί αυτές τις δηλώσεις ως ένδειξη Δυτικής αδυναμίας και θα συνεχίσει να πολεμάει.

Ιδού η εξήγηση μου: ↓

Γιατί ο Στιβ Γουίτκοφ παίρνει πάντοτε το μέρος της Ρωσίας;

 

Anne Applebaum: Why Does Steve Witkoff Keep Taking Russia’s Side?, The Atlantic, 26.11.2025 - αρχειοθετημένο και εδώ  ←

 

Ο απεσταλμένος του Τραμπ δεν προωθεί την ειρήνη. Οι παρεμβάσεις του βοηθούν τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

 

[...] Ο Γουίτκοφ, πρώην επιχειρηματίας real estate, υποτίθεται ότι διαπραγματεύεται μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Θεωρητικά ενεργεί εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και εκ μέρους εκατομμυρίων ανθρώπων οι οποίοι επιθυμούν ειρήνη στην Ουκρανία και ασφάλεια στην Ευρώπη. Ο Ουσακόφ, πρώην πρέσβης της Ρωσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει διαφορετικά συμφέροντα: Όπως και ο προϊστάμενός του, θέλει η Ρωσία να κερδίσει τον πόλεμο.
Μια ηχογράφηση των συνομιλιών της 14ης Οκτωβρίου διέρρευσε στο Bloomberg. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι ο Γουίτκοφ πρότεινε στον Ουσακόφ να τηλεφωνήσει ο Πούτιν στον Τραμπ. Eπίσης του έδωσε συμβουλές για το τι πρέπει να πει ο Πούτιν στον Τραμπ. Φυσικά, ο Ρώσος ηγέτης θα πρέπει να κολακεύσει τον Τραμπ, πράγμα που είναι η τυπική συμβουλή για όποιον θέλει να μιλήσει  με τον Αμερικανό Πρόεδρο: «Να τον επαινέσει για την μεγάλη επιτυχία του στη Γάζα, να συγχαρεί τον Πρόεδρο γι' αυτό το επίτευγμα». Και μετά από αυτό, ο Γουίτκοφ είπε: «Θα είναι μια πολύ καλή τηλεφωνική συνομιλία».
Στη συνέχεια, ο Γουίτκοφ συμβούλεψε ότι ο Πούτιν θα πρέπει να βάλει στο μυαλό του Τραμπ την εξής ιδέα: «Η Ρωσική Ομοσπονδία ανέκαθεν ήθελε μια ειρηνευτική συμφωνία. Αυτή είναι η δική μου πεποίθηση. Είπα στον Πρόεδρο ότι αυτό το πιστεύω». Μαζί, οι δυο τους, θα καταστρώσουν ένα ειρηνευτικό σχέδιο, όπως ακριβώς το πρόσφατο ειρηνευτικό σχέδιο του Τραμπ για τη Γάζα.
Ο Ουσακόφ έδωσε αυτή τη συμβουλή στον Πούτιν. Ο Πούτιν την ακολούθησε. Πώς το ξέρουμε αυτό; Επειδή ο Πούτιν πράγματι τηλεφώνησε στον Τραμπ στις 16 Οκτωβρίου. Η τηλεφωνική κλήση διήρκεσε περισσότερο από δύο ώρες. Ο Τραμπ είπε ότι η επικοινωνία ήταν παραγωγική και ότι οι δύο ηγέτες θα συναντηθούν σύντομα, ενδεχομένως στην Βουδαπέστη (κάτι που δεν έγινε ποτέ). Την επόμενη ημέρα, κατά τη συνάντησή του με τον Ζελένσκι, δεν προσέφερε για πώληση πυραύλους Tomahawk στην Ουκρανία. Αντίθετα, τον αντιμετώπισε με συναισθηματική φόρτιση και με θυμό.
Σε συμφωνία με μια ρωσική απαίτηση διατυπωμένη εδώ και πολύ καιρό, ο Τραμπ προσπάθησε να πείσει τους Ουκρανούς να παραχωρήσουν ουκρανικά εδάφη στην επαρχία Ντόνετσκ, εδάφη που ελέγχουν τώρα οι Ουκρανοί. Πρόκειται για εδάφη τα οποία οι Ρώσοι δεν έχουν καταφέρει να κατακτήσουν μετά από μάχες οι οποίες διαρκούν περισσότερο από μια δεκαετία [από το 2014]. Είναι αυτό ακριβώς που θέλει ο Πούτιν: Να καταφέρει να κερδίσει ουκρανική επικράτεια χωρίς να πολεμήσει γι' αυτήν, να αποδυναμώσει την Ουκρανία και να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε προσωρινή κατάπαυση του πυρός ως ευκαιρία για να σχεδιάσει την επόμενη εισβολή.
«Με ένα απλό τηλεφώνημα», δήλωσε εμπιστευτικά στο Politico τον περασμένο μήνα ένας γνώστης των γεγονότων, «ο Πούτιν φαίνεται να άλλαξε για άλλη μια φορά την γνώμη του Προέδρου Τραμπ για την Ουκρανία». Αυτό ήταν το επίτευγμα του Γουίτκοφ. Σε συνεργασία με έναν άλλο έμπιστο του Κρεμλίνου, τον Kίριλ Ντμιτρίεφ, ο Γουίτκοφ πρότεινε την περασμένη εβδομάδα το ειρηνευτικό σχέδιο των 28 σημείων. Αυτό θα μπορούσε, εάν είχε υλοποιηθεί, να σταματούσε προσωρινά τις μάχες, αλλά ταυτόχρονα να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, ώστε σε μεταγενέστερη ημερομηνία η Ρωσία να εισβάλει πάλι σε μια αποδυναμωμένη Ουκρανία [...]
[...] Ανεξάρτητα από το γιατί το κάνει, ο Γουίτκοφ παρατείνει τη σύγκρουση. Δεν προωθεί την ειρήνη. Το τηλεφώνημά του στον Ουσακόφ δεν ήταν, όπως είπε ο Τραμπ χθες, μέρος μιας συνηθισμένης διαπραγματευτικής τακτικής. Κάθε φορά που ο Γουίτκοφ παρεμβαίνει, υποστηρίζοντας τις θέσεις του Πούτιν, ενθαρρύνει τους Ρώσους να πιστεύουν ότι μπορούν να πάρουν τον Τραμπ με το μέρος τους, να απομακρύνουν την Αμερική από την Ευρώπη, να διαλύσουν το ΝΑΤΟ και να κερδίσουν τον πόλεμο. Με άλλα λόγια, κάθε φορά που ο Γουίτκοφ παρεμβαίνει προς όφελος των Ρώσων, συμβάλλει στο να σκοτώνονται Ουκρανοί, στις επιθέσεις σε υποδομές, στην συνεχιζόμενη τραγωδία η οποία επηρεάζει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αν αυτή που υπάρχει ήταν μια κανονική αμερικανική κυβέρνηση, ο Γουίτκοφ θα απολυόταν αμέσως. Όμως τα πάντα σ' αυτή την διαπραγμάτευση ή τα πάντα σ' αυτή την [Αμερικανική] διοίκηση, είναι απολύτως αντικανονικά.

Οι Ουκρανοί θέλουν έντιμη κυβέρνηση. Εμείς;

 

Anne Applebaum: Ukrainians want honest government. Do we? - Open Letters, from Anne Applebaum, Substack,  7.12.2025

 

Η μάχη που δίνουν στην Ουκρανία κατά της διαφθοράς είναι κάτι αδιανόητο για την σημερινή Αμερική ή την Ρωσία
Πριν από λίγες ημέρες τηλεφώνησα στον Ολεξάντρ Αμπακούμοφ, έναν ανώτερο ντετέκτιβ στο Εθνικό Γραφείο Καταπολέμησης της Διαφθοράς της Ουκρανίας. Ήθελα να τον ρωτήσω για την Επιχείρηση Μίδας, την έρευνά του για το σκάνδαλο δωροδοκιών στην βιομηχανία ενέργειας της χώρας του. Δεν σκόπευα να γράψω γι' αυτόν. Αλλά καθώς μιλούσαμε, ενδιαφέρθηκα για την σταδιοδρομία του και για τα κίνητρά του. Όπως τελικά έγραψα στο Atlantic (Trumpian Corruption Is Worse Than Ukrainian Corruption), με εντυπωσίασε η εκπληκτική αντίθεση μεταξύ αφενός ανθρώπων σαν αυτόν, των Ουκρανών δημοσίων υπαλλήλων και των ακτιβιστών της κοινωνίας των πολιτών που απαιτούν διαφάνεια από τους ηγέτες τους εδώ και δύο δεκαετίες, και αφετέρου των Αμερικανών και Ρώσων διαπραγματευτών που συναντήθηκαν την περασμένη εβδομάδα στη Μόσχα, ίσως για να αποφασίσουν για την μοίρα της Ουκρανίας.
Ας θυμηθούμε ότι το κίνημα πολιτικής μεταρρύθμισης στην Ουκρανία, όπως ξεκίνησε με την «Πορτοκαλί Επανάσταση» το 2004-2005, κορυφώθηκε με την επανάσταση του Μαϊντάν το 2014 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, είχε πάντοτε δύο στόχους: Μια κυρίαρχη Ουκρανία, ανεξάρτητη από την Ρωσία, και μια διαφανή Ουκρανία, απαλλαγμένη από την διαφθορά ρωσικού τύπου. Το ίδιο αυτό κίνημα πολιτικής μεταρρύθμισης αποτελεί πλέον τη ραχοκοκαλιά του ουκρανικού στρατού και της βιομηχανίας μη επανδρωμένων αεροσκαφών, όμως εξακολουθεί να αγωνίζεται για να αποκτήσει ισχυρή επιρροή στην δημόσια διοίκηση. Οι Ουκρανοί μεταρρυθμιστές είχαν πάντα πολλούς αντιπάλους, τόσο εντός της χώρας όσο και από την Ρωσία. Παρ' όλα αυτά, το ουκρανικό κράτος σιγά-σιγά μεταμορφώνεται.

Η δημοσιογραφική κάλυψη από το εξωτερικό της «Επιχείρησης Μίδας» συχνά βασίζεται στην παθητική φωνή, λες και το ίδιο το σκάνδαλο έχει δική του βούληση («σκάνδαλο καταβροχθίζει κορυφαίο σύμβουλο»). Όμως αυτοί που εργάστηκαν για να δημοσιοποιήσουν το σκάνδαλο είναι άνθρωποι όπως ο Αμπακούμοφ, ο οποίος είναι μέρος του ουκρανικού κράτους. Ανέκριναν υπουργούς της κυβέρνησης, δημοσίευσαν ηχογραφήσεις προερχόμενες από παρακολουθήσεις, έκαναν έρευνες σε διαμερίσματα. Το ουκρανικό κοινοβούλιο απέλυσε δύο υπουργούς. Ο Τιμούρ Μίντιτς, πρώην επιχειρηματικός εταίρος του Ζελένσκι, εγκατέλειψε την χώρα. Στα τέλη του περασμένου μήνα, ο στενότερος σύμβουλος του Προέδρου, ο Αντρίι Γερμάκ, παραιτήθηκε μετά από έρευνα στο διαμέρισμά του. Όλα αυτά σημαίνουν ότι το πολιτικό σύστημα είναι υγιές και λειτουργεί σύμφωνα με το νόμο.

Ρώτησα τον Αμπακούμοφ αν φοβόταν ότι η έρευνά του θα μπορούσε να βλάψει την πολεμική προσπάθεια. Αντιθέτως. «Διαφθορά ίσον Ρωσία», μου είπε. Αν η Ουκρανία ανεχτεί την διαφθορά, «αυτός θα είναι ο δρόμος προς την ήττα, στον πόλεμο, στις διαπραγματεύσεις, στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας».  Επίσης, η  Ντάρια Καλένιουκ, μια από τις πιο εξέχουσες ακτιβίστριες κατά της διαφθοράς στην Ουκρανία, μου είπε ότι με αυτήν την έρευνα «έχουμε την ευκαιρία να σώσουμε τη χώρα και να την κάνουμε πιο δυνατή».
Ας συγκρίνουμε τα κίνητρά τους με τα κίνητρα του Steve Witkoff (επιχειρηματία real estate), του Jared Kushner (γαμπρού του Trump και ιδιοκτήτη μιας επενδυτικής εταιρείας η οποία έλαβε 2 δισεκατομμύρια δολάρια από την Σαουδική Αραβία) και του Ρώσου ομολόγου τους, Κίριλ Ντμίτριεφ, επικεφαλής του ρωσικού κρατικού επενδυτικού ταμείου:

Τον περασμένο μήνα, η Wall Street Journal αποκάλυψε ότι αυτοί οι τρεις επιχειρηματίες συναντήθηκαν στο Miami Beach τον Οκτώβριο για να συζητήσουν όχι μόνο περί Ουκρανίας αλλά και για μελλοντικές ρωσοαμερικανικές επιχειρηματικές συμφωνίες. Ρώσοι επιχειρηματίες για τους οποίους είναι γνωστό ότι είναι κοντά στον Πούτιν, «προσφέρουν σε αμερικανικές εταιρείες συμφωνίες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων για σπάνιες γαίες και ενέργεια» εξήγησε η Journal, για να «αναδιαμορφώσουν τον οικονομικό χάρτη της Ευρώπης, δημιουργώντας παράλληλα  ρήγμα μεταξύ της Αμερικής και των παραδοσιακών συμμάχων της». Ορισμένες από αυτές τις εταιρείες έχουν διασυνδέσεις με την οικογένεια του Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Γουίτκοφ και ο Κούσνερ δεν δέχονται μίζες για κυβερνητικές συμβάσεις, όπως κατηγορούνται τώρα ορισμένοι Ουκρανοί αξιωματούχοι. Η διαφθορά την οποία ενσαρκώνουν είναι πιο βαθιά: Χρησιμοποιούν καταχρηστικά τα εργαλεία του αμερικανικού κράτους με τέτοιο τρόπο, ώστε να επωφελούνται οι φίλοι τους και οι επιχειρηματικοί τους εταίροι, ενώ ταυτόχρονα βλάπτουν βαρύτατα συμμάχους των Αμερικανών, τις αμερικανικές συμμαχίες και την φήμη της Αμερικής. Πρόκειται για σύγκρουση συμφερόντων μεγάλης κλίμακας, χωρίς πραγματικό προηγούμενο στην σύγχρονη αμερικανική εξωτερική πολιτική.

Προς το παρόν, κανένας πολιτικός ακτιβιστής δεν αντιστέκεται αποτελεσματικά στην διαφθορά ούτε στη Ρωσία ούτε στην Αμερική. Ο Πούτιν συνέτριψε το κίνημα κατά της διαφθοράς στη Ρωσία και σκότωσε τον ηγέτη του Αλεξέι Ναβάλνι. Στις ΗΠΑ, η κυβέρνηση Τραμπ έχει συστηματικά διαλύσει το σύστημα του Συνηγόρου του Πολίτη και των ελεγκτών ηθικής δεοντολογίας, το οποίο είχε ως στόχο την καταπολέμηση της μεγάλης διαφθοράς στην Αμερική. Όπως έγραψα, είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς το [σημερινό] FBI υπό τον Kash Patel να ερευνά οποιονδήποτε στον Λευκό Οίκο του Τραμπ. Κάθε Ρώσος που κάνει έρευνα για τα πεπραγμένα του Πούτιν πάει στην φυλακή.

Η διαφθορά του Τραμπ είναι χειρότερη από την διαφθορά της Ουκρανίας

Ο λαός της Ουκρανίας θέλει έντιμη κυβέρνηση την ώρα που Αμερικανοί και Ρώσοι κλεπτοκράτες περικυκλώνουν τις χώρες τους.

 

Anne Applebaum: The people of Ukraine want an honest government, even as American and Russian kleptocrats circle their country, The Atlantic, 7.1.2.2025

 

[...] Η σταδιοδρομία του Αμπακούμοφ διαμορφώθηκε άμεσα από την ιστορία της χώρας του. Μέχρι το 2014 ήταν αστυνομικός ντετέκτιβ στην πόλη Λουχάνσκ στην ανατολική Ουκρανία. Στις αρχές του ίδιου έτους, μια σειρά μεγάλων διαμαρτυριών στο Κίεβο ανάγκασε τον διεφθαρμένο, αυταρχικό, φιλορώσο πρόεδρο της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς, να εγκαταλείψει την χώρα. Εξοργισμένοι για την απώλεια της μαριονέτας τους, οι Ρώσοι εισέβαλαν αμέσως στην Κριμαία και στην ανατολική Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένου του Λουχάνσκ. Οι εκλογές στην Ουκρανία έφεραν στην εξουσία νέο Πρόεδρο. Η λαϊκή απαίτηση για μεταρρυθμίσεις οδήγησε στη δημιουργία νέων θεσμών, μεταξύ των οποίων είναι και το Εθνικό Γραφείο Καταπολέμησης της Διαφθοράς της Ουκρανίας ή NABU, το οποίο από την αρχή είχε ως στόχο την εξάλειψη της κρατικής διαφθοράς υψηλού επιπέδου.
Η ζωή του Αμπακούμοφ άλλαξε και αυτή. Έφυγε από το κατεχόμενο Λουχάνσκ και μετακόμισε στο Κίεβο. Το 2016 πήγε να εργαστεί για την NABU και ανέλαβε μια θέση την οποία θεωρεί μεγάλη τιμή. Αναμφίβολα η NABU είναι δημοφιλής. Το περασμένο καλοκαίρι, όταν ο Πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι προσπάθησε να κλείσει αυτή την υπηρεσία, οι Ουκρανοί οργάνωσαν τις μεγαλύτερες μαζικές διαμαρτυρίες που έχει δει η χώρα από τότε που ξεκίνησε η ολομέτωπη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022. [Μετά τις διαμαρτυρίες] ο Πρόεδρος μετέβαλε γνώμη και η Υπηρεσία συνέχισε να λειτουργεί. Η θέση του Αμπακούμοφ στην Υπηρεσία ταιριάζει και με τον πατριωτισμό του . Πιστεύει ότι αν μπορέσει να βοηθήσει στην εξάλειψη της διαφθοράς σε υψηλό επίπεδο, τότε μπορεί να βοηθήσει την Ουκρανία να διατηρήσει την κυριαρχία της και την δημοκρατία της. «Διαφθορά ίσον Ρωσία, και εμείς δεν είμαστε σαν την Ρωσία», μου είπε.
Στην έρευνά τους, με την ονομασία «Επιχείρηση Μίδας», ο Αμπακούμοφ και οι συνάδελφοί του κατηγόρησαν πολλά άτομα της κυβέρνησης ότι παίρνουν χρήματα από συμβάσεις σχετικές με την κρατική εταιρεία πυρηνικής ενέργειας. Πρόκειται για ιδιαίτερα ευαίσθητη κατηγορία, την στιγμή που πολλοί Ουκρανοί ζουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα λόγω των ρωσικών επιθέσεων στις ενεργειακές υποδομές [...]
Ας σημειώσουμε ότι αρκετοί Ουκρανοί, αλλά και  πολλοί Ευρωπαίοι, πιστεύουν ότι η έρευνα έχει κατά κάποιο τρόπο υποστηριχθεί από την κυβέρνηση Τραμπ, με στόχο να αποδυναμωθεί ο Zελένσκυ προκειμένουνα τον αναγκάσουν να συνθηκολογήσει. Δεδομένου ότι η κυβέρνηση Τραμπ έχει σταματήσει να υποστηρίζει πολιτικές κατά της διαφθοράς σε όλο τον κόσμο και επίσης, μετά το κλείσιμο της USAID, έχει μειώσει δραματικά την συνεργασία με τις ουκρανικές αρχές επιβολής του νόμου, τούτο φαίνεται απίθανο.
Ο Αμπακούμοφ μου είπε το εξής: Κατά την γνώμη του αυτό που αποδυναμώνει την Ουκρανία η είναι η διαφθορά, όχι η διαφάνεια. [...]
Οι αντίπαλοι της Ουκρανίας έχουν ριζικά διαφορετικές πεποιθήσεις. Από την αρχή της σταδιοδρομίας του ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτι επιδίωξε να πλουτίσει ο ίδιος και η παρέα του εις βάρος των απλών Ρώσων. Ο ίδιος ο Πούτιν ήταν πρωτοπόρος στη χρήση μυστικών υπεράκτιων λογαριασμών και εικονικών εταιρειών για την μεταφορά κρατικών περιουσιακών στοιχείων στις δικές του τσέπες. Επί χρόνια κάνει τα πάντα για να αποτρέψει τους απλούς Ρώσους από το να μάθουν ό,τι αφορά τα οικονομικά του.
Τον Ιανουάριο του 2021 ο ακτιβιστής κατά της διαφθοράς Αλεξέι Ναβάλνι έβγαλε στην κυκλοφορία ένα σχολαστικά τεκμηριωμένο φίλμ. το Παλάτι του Πούτιν, με το οποίο αποκάλυψε ένα δίκτυο για μίζες και πληρωμές προς τον Ρώσο Πρόεδρο, πολύ μεγαλύτερο, πολύ πιο εκτεταμένο και πολύ πιο πολύπλοκο από το σκάνδαλο που ερευνάται στην Ουκρανία. Αποτέλεσμα: Ο Ναβάλνι, ο οποίος μόλις είχε συλληφθεί στα σύνορα της Ρωσίας, στάλθηκε σε φυλακή της Σιβηρίας, όπου αργότερα πέθανε. Ο Πούτιν κράτησε το παλάτι του μαζί με το ιδιωτικό του παγοδρόμιο χόκεϊ, το μπαρ με τους ναργιλέδες και τα χρήματά του. Μπλόκαρε όλες τις περαιτέρω έρευνες για τον πλούτο του, φυλάκισε διαδηλωτές, έδιωξε τους πραγματικούς δημοσιογράφους από τη χώρα και ξεκίνησε την εισβολή στην Ουκρανία.
Οι Αμερικανοί οι οποίοι συμμετείχαν στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις στη Μόσχα δεν είναι βάναυσοι δικτάτορες, αλλά ούτε δημόσιοι υπάλληλοι που ενεργούν αποκλειστικά και μόνον προς το συμφέρον της διαφάνειας, της λογοδοσίας και του πατριωτισμού. Ο Steve Witkoff, επιχειρηματίας real estate, και ο Jared Kushner, γαμπρός του Προέδρου και ιδιοκτήτης μιας επενδυτικής εταιρείας η οποία έλαβε 2 δισεκατομμύρια δολάρια από την Σαουδική Αραβία, είναι αυτοί που διεξάγουν τώρα τις κύριες διαπραγματεύσεις. Ο Ρώσος ομόλογός τους είναι ο Κίριλ Ντμίτριεφ, επικεφαλής του κρατικού επενδυτικού ταμείου της Ρωσίας, το οποίο έχει ισχυρούς δεσμούς με το Σαουδαραβικό αντίστοιχο. Πιστεύεται ότι ο Ντμίτριεφ γνώρισε τον Kushner ενώ έκανε δουλειές στον Περσικό Κόλπο [...]
Η λέξη διαφθορά έχει πολλές αποχρώσεις και δεν χρησιμοποιούμε αρκετές από αυτές όταν μιλάμε για την Ουκρανία.

H Anne Applebaum είναι Αμερικανο-Πολωνίδα ιστορικός και αρθρογράφος. Γεννήθηκε το 1964 στην Ουάσινγκτον.  Σύζυγός της είναι ο νυν Πολωνός Υπουργός Εξωτερικών, Ράντοσλαβ Σικόρσκι (Radosław Sikorski). Έχει γράψει πολλά βιβλία για την ιστορία της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης την εποχή της υπαγωγής της υπό την Σοβιετική Ένωση:

Between East and West: Across the Borderlands of Europe (1994), Gulag: A History, (2003),  Gulag Voices, An Anthology (2011), Iron Curtain: The Crushing of Eastern Europe, 1944–1956 (2012), From a Polish Country House Kitchen (2012), Red Famine: Stalin's War on Ukraine (2017), Twilight of Democracy: The Seductive Lure of Authoritarianism (2020), Wybór (Choice) (2021), Autocracy, Inc.: The Dictators Who Want to Run the World (2024). Το βιβλίο Red Famine είχε ως θέμα το Χολοντόμορ, τον λιμό στη Σοβιετική Ουκρανία στις αρχές της δεκαετίας του 1930, τον ​​οποίο η Applebaum ερμήνευσε ως γενοκτονία που σχεδιάστηκε σκόπιμα από τον Στάλιν. 

Ως δημοσιογράφος, η Applebaum εργάστηκε στα περιοδικά Economist, Foreign Policy και Spectator και διτέλεσε μέλος της συντακτικής επιτροπής της εφημερίδας Washington Post (2002–2006). Σήμερα αρθρογραφεί μόνιμα στο περιοδικό The Atlantic

Η Applebaum τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ το 2004 και με το Βραβείο Ειρήνης των Γερμανών Εκδοτών και Βιβλιοπωλών το 2024.

Είναι μέλος της αμερικανικής δεξαμενής σκέψης Council on Foreign Relations, συμμετέχει στα συμβούλια των μη κυβερνητικών oργανώσεων National Endowment for Democracy και Renew Democracy Initiative και διετέλεσε μέλος του διεθνούς συμβουλίου του Institute for War and Peace Reporting, και συνδεδεμένο μέλος του Center for European Policy Analysis (CEPA, Ουάσιγκτων, Βρυξέλλες, Λονδίνο).

 

Aνν Άπλμπαουμ: Για την δημοκρατία - Εναρκτήρια ομιλία στο Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ 2025

 

Substack - Open Letters, from Anne Applebaum

 

                                

Anne Applebaum - The Atlantic

https://www.theatlantic.com/author/anne-applebaum/

 

Anne Applebaum: Autocracies Are a Threat to Democracy - and the Planet, συνέντευξη στην Daphne Chouliaraki Milner, Atmos, 25.7. 2024 

 

Anne Applebaum: Απολυταρχία Α.Ε. - Οι δικτάτορες που θέλουν να κυριαρχήσουν στον κόσμο

 

Anne Applebaum: Ukraine’s Plan to Starve the Russian War Machine (The Atlantic, 24.9.2025, ελληνικά: Άρδην)

 

Politico - Axel Springer SE - KKR: 

Tο Νο1 διεθνές προπαγανδιστικό όργανο της Νέας Διεθνούς Αυτοκρατοριών Ορυκτών Καυσίμων:

1.Πως ζυγίζει τους πολιτικούς 

2. Ομιλεί ο CEO

Politico - Axel Springer SE - KKR:

The No. 1 international propaganda organ of the New International of the Fossil Fuel Empires  

1. How does it weigh on politicians?

2. CEO speaking