Ο Ατλαντικός έπαψε να θυμίζει τον καλό ωκεανό που ξέραμε και συνέδεε την Ευρώπη με την Αμερική, στην Μεσόγειο βλέπουμε πια τυφώνες· ο παλιός χάρτης δεν βοηθά. Το εθνικό σκάφος δυσκολεύεται στην πλοήγηση. Ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί έκαναν χοντρές ελαφρομυαλιές και κουτουράδες, και συνεχίζουν αδιόρθωτοι το ίδιο βιολί. Στο πλήρωμα έχουν δημοφιλία οι φωνακλάδες χωρίς πρόγραμμα. Τι να κάνουμε λοιπόν; Για να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα, να επανεκτιμήσουμε την «Εθνική πυξίδα» της δεκαετίας του 2000; Το GPS για σκυλοπνίχτες;
Το είδαμε κι αυτό το ρετρό. Η υβριδική Καραμανλο-Τσιπρική προπαγανδιστική υποκριτική, ελεεινολογεί την ηττημένη ΕΕ» και με επιμονή λομπίστα τής συστήνει ως φάρμακο «το ρωσικό φυσικό αέριο, που για χρόνια αποτελούσε ενεργειακή γραμμή ζωής για την Ευρώπη».1
 |
| Καταδρομικό «Москва», ναυαρχίδα του Ρωσικού στόλου στην Μαύρη Θάλασσα (↓ 14.4.2022) |
Μπορεί το Γέηλ να έχασε τον στοχαστή Τίμοθυ Σνάιντερ ο οποίος έφυγε στον Καναδά από σιχασιά για την «Αμερική που ξαναγίνεται μεγάλη». Mπορεί να ζηλεύει η Τζόρτζια Μελόνι. Όμως στο Χάρβαρντ κατέφθασαν «ρεαλιστές» που ξέρουν να διαπλέουν και τρικυμισμένες θάλασσες και βάλτους, προπαντός όμως είναι συμβατοί με την νέα αμερικανική πολιτική.
Το πόσο θα εκτιμήσει η ίδια η πανεπιστημιακή κοινότητα του Χάρβαρντ, διδάσκοντες και διδασκόμενοι, τέτοιες ιδέες από το «χρονοντούλαπο της ιστορίας» (όπως συνήθιζε να λέει παλαιότερος πολιτικός ηγέτης μας), είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Ανακαλεί όμως στην μνήμη το ρητό για την ιστορία· το σενάριο γράφτηκε σε στυλ Ιονέσκο λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του 2000, ανέβηκε επί σκηνής ως τραγωδία τα έτη 2010-2015 και περιφέρεται τώρα στα θέατρα του κόσμου ως κωμωδία.
Γ. Ρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου